Schrijver Charlie Mackesy vat zijn schrijfsel aan door te zeggen dat je dit boek niet hoeft te lezen van kaft tot kaft. 'Klad er maar op los', zegt hij, 'kreuk de hoeken en laat het goed beduimeld achter!'
Beste, Charlie Mackesy, wat in hemelsnaam vraag je van mij, man?! Kreuk het boek? Krabbel erin? Laat het grauw en groezelig achter? En, vooral: lees het in willekeurige volgorde?!
Jeetje Mina, er raast een instant siddering door m'n lijf. Dat is niet de manier waarop ik met m'n teerbeminde boeken omga. Ik weiger halsstarrig deze opdracht uit te voeren. Deze lezer maakt een punt! Ik begin gewoon bij het begin en lees gestaag verder. En daarmee is de kous af. Zo hoort het. Zo doe ik het.
Ik zet me op het terras in het zonnetje op de bank. Ik sla het boek open en drink het in 1 teug leeg. Aangezien het boek niet bolstaat van de tekst, is dat zeker een haalbare kaart.
En dan... dan bekruipt me plots het gevoel: "Verdekke, ik snap wat Charlie bedoelt." Dit is geen boek om te lezen als alle andere boeken. Dit is een salontafelboek, een nachtkastjesboek, een wc-boek, een wachtzaalboek, een treinboek, een insomnia-boek, een sjakosjenboek...
(Rustig, ik maak m'n punt)
Dit is een boek dat je openslaat, lukraak, zonder plan. Je leest wat die bewuste opengevouwen pagina je aandient en je laat het binnensijpelen. Soms komt het binnen als een mokerslag, dan weer als een zachte bries of als een knagend geweten, maar altijd komt het wel ergens binnen. En precies dàt is voor mij de sterkte van dit boekje.
Tijdens het schrijven van deze blogpost, open ik het boek, lukraak - willekeurig - plompweg, om nogmaals aan mezelf te bewijzen dat het klopt wat ik zonet kwam te vertellen. Het boek fluistert me in dat het niet nodig is om bang te zijn dat ik 'maar gewoon ben' voor anderen. 'Voor liefde hoef je immers niet buitengewoon te zijn', zei de Mol.
De molen begint te draaien, de raderen komen op gang. De Mol wordt omarmd voor zoveel wijsheid.
Mea Culpa, Charlie Mackesy, voor mijn eigengereidheid van weleer. Bedankt voor zo veel mooie woorden.
Comments