Net voor het afkondigen van Lockdown 1 trokken Wederhelft en ik naar New Yorkse oorden. Voor onze allereerste keer zetten we voet op Amerikaanse bodem. Man, wat een wedervaren! NY is een stad die me heeft doen sidderen en beven op m'n grondvesten. Nog vaak denken we in een toestand van compleet nostalgisch gezwijmel terug aan die week. Nochtans was mijn gevoel op voorhand er vooral eentje van: "Jaja, NY, het zal wel allemaal!" Het was vooral op aansturen van de Wederhelft dat we de Atlantische Oceaan zijn overgevlogen. Voor mij had dat niet gehoeven. Tot welgeteld 1 minuut na landing, de coup de foudre...
5 dagen NY is voldoende om de stad te bezoeken, maar niet om ze binnenste buiten te keren. Er moesten dus keuzes gemaakt worden. Het overlegcomité, bestaande uit 2 leden, kwam al snel tot een aantal absolute hoogtepunten: Brooklyn Bridge, Central Park, One World Trade Center, NBA-wedstrijd (hierover was het overlegcomité het niet meteen eens) ... De stad bezoeken zonder eens langs te gaan in de New York Public Libary was no option voor dit leesbeest! Tegengewicht voor de NBA-wedstrijd, we hadden een deal! En zo geschiedde, wij daarheen!
Foto's trekken mag er in principe niet, maar als straatmuzikant vals zingen mag ook niet (not kiddin', zoek het op!).
Het gebouw was heerlijk imposant. Zo echt een plaats waar boeken bijna sacraal tot hun recht komen. Love it! Kijk maar!
Maar dus, wat ik eigenlijk wil zeggen...
In één van de vele gangen botsten we op een heuse post-it-muur. Allemaal kleurige briefjes naast elkaar met titels op van boeken of schrijvers of quotes rond lezen. Ik heb me daar met gemak een halfuurtje kunnen terugtrekken. Of wat dacht u?! Een muur naar m'n hart.
Ik zag m'n kans al gauw schoon om daar naturelurelijk zelf ook een post-itje tussen te kleven uit naam van 'ErLasEeens'. Wie weet welke uitgeverij mij daar zou ontdekken te midden van al die 'tweedeklassespelers' en me de prachtigste boeken ter wereld zou toezenden: "Please, ErLasEens, read our books and review them so the world will know we're out there!" En ik zou zeggen: "Hmmm, well, okay then!"
Enfin, nog geen enkele Amerikaanse uitgeverij heeft de Atlantische plas overgestoken om me van leesvoer te voorzien. Their loss.
Maar... misschien is dat wel... omdat het briefje er niet meer hangt.
Zo dus, hier komt de kat op de koord, de aap uit de mouw: Een prijsvraag zowaar!
'Wie mij een fotootje kan sturen van mijn post-itje dat nog steeds gehangen is aan de post-it-muur in de New York Public Library, die mag uit mijn hele boekenkast (zie Instagram) zijn boek naar keuze uitkiezen!' Enkel een duidelijk (en geloofwaardig, aja) fotootje vraag ik in return.
En in tussentijd blijven we gewoon verder lezen.
En reizen maken. Dat ook.
Oh ja, dat ook!
In real life én in ons hoofd.
Voor nu nog even vooral dat laatste.
Lees ze!